- reboo
- rĕ-bŏo, āre, v. n. and a.I.Neutr., to bellow back, resound, re-echo ( poet. ): reboant silvaeque et longus Olympus, * Verg. G. 3, 223; so,II.
rupti poli,
Sil. 17. 252: et reboat raucum regio cita barbara bombum, Lucr. 4, 546:reboatque ursa superba lupis,
Val. Fl. 3, 634:ubi cymbalum sonat vox, ubi tympana reboant,
Cat. 63, 21.—Act., to cause to resound, make echo ( poet. ):nec citharis reboant laqueata aurataque templa,
Lucr. 2, 28:reboat te quicquid carminis echo Respondet silvae,
Nemes. Ecl. 1, 73.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.